Weblog

We hebben het donderdagmiddag 14 november eindelijk  in handen gekregen. Een vreugdevol moment, waarop we in de eerste plaats de Heere danken voor Zijn trouwe zorg in dit proces. Het is ons gebed om Zijn zegen wanneer de kinderen het dagboek gaan gebruiken.

Tijdens de presentatieavond blijkt nog eens te meer hoe nodig dit dagboek is voor kinderen die van duidelijkheid houden. Ds. A. Schot, één van de scribenten, staat in zijn openingswoord stil bij de tekst uit 2 Korinthe 12:9, waar onder andere staat: ‘Mijn genade is u genoeg’. Zijn bijdrage  is opgebouwd aan de hand van de vragen die ook in de dagboekstukjes gebruikt worden: wat betekent het? En: wat kun je ervan leren?
Een scribent met een onderwijsachtergrond neemt ons mee in de worsteling om een stukje te schrijven dat recht doet aan de Bijbeltekst, maar ook goed leesbaar is voor de kinderen.
Letterlijke lezers nemen bijvoorbeeld het woord ‘boodschap’ op als iets waarvoor je naar de winkel gaat. Een ‘meeleesmoeder’ geeft een inkijkje in de soms weerbarstige werkelijkheid van geloofsopvoeding van een kind met autisme.
Waardevolle bijdragen om morgen bij wijze van spreken al iets mee te doen bij het Bijbellezen. Ook dilemma’s rond de kerkgang komen ter sprake: ‘Wat doe je als ouders als een kind zeer onrustig wordt  van een kleine wijziging in de liturgie?’ ’Hoe leg ik aan anderen uit waarom ons kind alleen ’s ochtends naar de kerk kan?’

Prachtig om het dagboek, vers van de pers, te mogen ontvangen van de directeur van Helpende Handen. Als redacteur geven we het symbolisch door aan scribent en meelezer.

Na de pauze ontmoeten mensen uit het hele land elkaar in de gespreksgroepjes. Verbonden rond het ene thema ‘Geloof en kinderen met autisme.’ 
Onze taak ten aanzien van het dagboek zit erop. Onze opdracht en verantwoordelijkheid voor kinderen, jongeren en ouderen met autisme blijft. In afhankelijkheid van de Heere, in verbondenheid aan elkaar.

Deze blog is geschreven door de redactie van Altijd genoeg:
Mettie de Braal, Sharon Heger en Inge van Hell