Meer oog voor elkaar
'Het is een warme dag. Terwijl ik bij de bushalte wacht op de bus, brand de zon in mijn gezicht en voel ik het woestijnzand prikken in mijn ogen. Voor mij staat David, een man met een taststok. Onzeker tikt hij met zijn stok op de grond. Regelmatig spreekt hij iemand aan om te vragen waar de bus blijft. Onwennig kijken mensen op, om vervolgens weer door te lopen zonder antwoord te geven. Eindelijk stopt er een bus bij de bushalte. Als laatste stapt ook de man met de taststok in. Voorzichtig stapt hij in en zoekt aandachtig luisterend en tastend een zitplaats. Zal iemand opstaan en hem helpen?'
Reflectie
In juli en augustus mochten veel mensen een tijd van ontspanning hebben. Een tijd van reflectie om vervolgens weer met vernieuwde krachten aan een nieuw (school)seizoen te beginnen. In deze blog schrijf ik over mijn persoonlijke reflectie en vooruitblik. Lees je mee?
Een vraag die ik deze vakantie met mij meenam, was de vraag: Hoe breng ik mijn tijd door met de wetenschap dat mijn Schepper kennis heeft van al mijn doen en laten (zie Psalm 139 vers 3)? Ben ik inderdaad mijn naasten tot een hand en een voet?
Lopen in de schoenen van je naasten
Ruim vijfenveertighonderd kilometer van Nederland vandaan leerde ik een belangrijke les. Veel mensen met een beperking, zoals David, komen dagelijks uitdagingen tegen. Als ze al deelnemen aan het maatschappelijke leven, dan ervaren ze vaak weinig hulp of ondersteuning van andere personen. De mensen in de buurt van David negeerden hem of vonden zijn toenadering niet prettig. De chauffeur van de bus zuchtte hoorbaar toen David niet zelfstandig een zitplaats kon vinden.
Meer oog voor elkaar
En ik? Pas nadat David voor de tweede keer de bus van voor naar achter wandelde, nodigde ik hem uit om op de lege zitplaats naast mij te komen zitten. Een aanbod dat hij heel graag accepteerde! In de daarop volgende busrit vertelde hij zijn levensverhaal. Niet alleen over hoe zijn visuele zicht verloor, maar ook over zijn angst en onzekerheid die elke reis met het openbaar vervoer met zich meebracht. Opeens besefte ik weer hoe het moet zijn als je door een beperking (deels) afhankelijk bent van je omgeving. Een omgeving die vaak weinig oog heeft voor de beperkte ander en die het liefst snel doorloopt. Ik wil graag mijn lezers oproepen om meer oog te hebben voor elkaar.
Vooruitblik
Terug naar Helpende Handen. Over enkele weken worden de eerste van de contactbijeenkomsten weer gehouden. Bijeenkomsten met interessante lezingen, mogelijkheden om andere mensen te ontmoeten en om ervaringen met elkaar te delen. Bekijk de agenda van onze bijeenkomsten en meld je ook aan! Heb je zelf een beperking of heeft iemand in jouw gezinsleven een beperking en ben je op zoek naar lotgenotencontact? Bezoek onze website of bel ons via 0348 – 48 99 70. We helpen je graag verder!
- Deel op:
