Ervaringsverhalen

Bianca de Vreugd

De landelijke dag voor vrouwen van mannen met (een vermoeden van) autisme voelde voor mij als thuiskomen. In 2024 heb ik deze voor het eerst bijgewoond.

Jarenlang heb ik me heel eenzaam gevoeld. Ik had nooit gedacht dat de meeste moeilijkheden waar wij in ons huwelijk tegenaan lopen te maken hebben met het autisme van mijn man. Nu ontdekte ik dat de meeste vrouwen die daar waren met dezelfde moeilijkheden te maken hebben. Er was zoveel herkenning!

Ik kan niet zeggen dat er één ding van de bijeenkomst eruit sprong. De hele dag heb ik als zeer waardevol ervaren. Vanuit de lezing heb ik nuttige handvatten meegekregen en veel om over na te denken. Zoals: wat zijn schadelijke reacties en wat zijn goede reacties op onze moeilijkheden, vanuit Hebreeën 12 uitgelegd. Daarna was er een vragenbespreking in groepjes. Hier werden aan de hand van vragen persoonlijke dingen gedeeld en ik merkte dat er veel begrip voor elkaar was. Dat heeft mij heel erg goed gedaan.

Je merkt dat er veel onbegrepen verdriet en eenzaamheid heerst. Mensen om je heen begrijpen vaak niet welke invloed autisme op je relatie heeft. Hierdoor krijg je vaak negatieve reacties van mensen om je heen en kun je je heel eenzaam voelen.

Naar aanleiding van deze landelijke dag ben ik aangesloten bij een huiskamergroep. We komen ongeveer één keer in de zes weken bij elkaar. Het mooie van de groep vind ik dat ik merk dat er echt naar mij geluisterd wordt en dat ik begrepen word. Ook worden er vaak tips en/ of handvatten aan elkaar gegeven. Voor mij is deze groep heel belangrijk en helpend.

Maarten de Olde

In september 2024 werd er vanuit Helpende Handen een eerste bijeenkomst georganiseerd voor mannen die zijn getrouwd met een vrouw met autisme. Ik vond het initiatief mooi, maar dan vooral voor andere mannen. Want het feit dat mijn vrouw Esther open is over haar autisme, geeft al een stuk verlichting. Voor haarzelf, maar ook voor mij als man.

De eerste stimulans om naar de bijeenkomst toe te gaan kwam vanuit Esther zelf: ‘Is dat niet iets voor jou om naar toe te gaan?’ Aanvankelijk was ik wat terughoudend om te gaan. Op enig moment heb ik toch besloten om te gaan. Met name vanuit het perspectief om als man verantwoordelijkheid te nemen voor het huwelijk dat je bent aangegaan. Naast de mooie kanten die een dergelijk huwelijk heeft, loop je ook tegen elkaars verschillende manieren van denken aan. Dat is in de praktijk regelmatig zoeken.

De avond heb ik als bijzonder positief en waardevol ervaren. Er is veel herkenning onder elkaar. Dat geeft op een bepaalde manier gelijk al een soort verbondenheid. Niet vanuit een slachtofferrol, maar meer vanuit de zoektocht en soms ook de worsteling die er kan zijn om met bepaalde situaties om te gaan.

Mijn advies aan andere mannen in eenzelfde situatie is, om te blijven onderzoeken welke invloed en ook welke behoefte je hebt als man binnen je huwelijk en welke hulpbronnen je in kunt zetten. Ik zie deze avonden ook als een kleine hulpbron om er nog beter te kunnen zijn voor mijn unieke vrouw.