Ervaringsverhaal

Als er een vraag komt om een bijdrage te leveren voor Helpende Handen, specifiek over de bijeenkomsten voor mantelzorgers van mensen met Parkinson, ervaar je dat dan als moeilijk of makkelijk? Moeilijk: ja, want ik ben geen journalist of column schrijver. Makkelijk: ook ja, want als je één keer geweest bent dan kijk je al weer uit naar de volgende bijeenkomst.

De eerste keer dat ik ging, was op aandringen van mijn man, die de ziekte van Parkinson heeft. Zelf vond ik het nog niet echt zo nodig, omdat ik me toen nog geen mantelzorger voelde. Achteraf hoor je dan dat dit de gedachte van heel veel (beginnende) mantelzorgers is. Maar juist daarom zijn deze bijeenkomsten zo fijn en leerzaam. Elke bijeenkomst is er een spreker die een thema behandeld waar we allemaal mee te maken hebben of in de toekomst tegenaan kunnen lopen. Denk hierbij aan een therapeut, Parkinsonverpleegkundige, logopedist, palliatieve verzorgende of een predikant.

Jammer dat er relatief weinig mensen naar deze avonden komen. Misschien door een (te) hoge drempel? Stap eroverheen en kom een keer luisteren.

U mag ook een familielid, vriend of vriendin meenemen. Iedereen is welkom, en u zult er geen spijt van krijgen. Wel stelt Helpende Handen als voorwaarde dat minimaal één persoon in het huishouden lid is.