Bijeenkomst 25 april 2019

Mevr. Hotting legt uit dat wij allemaal verbonden zijn met mensen om ons heen. Dat kunnen bloedverwanten zijn zoals ouders, broers, zussen, neven en nichten. Maar het kunnen ook vrienden, kennissen of mensen uit de kerkelijke gemeente zijn. Deze mensen zien niet altijd de zorg die jij als mantelzorger ervaart. Tegelijk kan alleen de mantelzorger duidelijk maken welke zorgen ervaart worden en welke draagkracht iemand heeft. Dit vraagt van de mantelzorger om hun zorgen bespreekbaar te maken met direct betrokkenen zodat zij weten waar het over gaat. Dit kan door een direct gezinslid mee te nemen naar een mantelzorgavond om de zorgen te delen. Het kan ook door iemand uit het gezin of familie meer te betrekken bij de situatie door iets te laten doen met de persoon met Parkinson. Mevr. Hotting benadrukt dat hulp vragen aan een ander niet altijd eenvoudig is, hier komen we terug bij hoe we het vroeger geleerd hebben. Als we het niet eenvoudig vinden om hulp te vragen, is het goed om te ervaren dat mensen wel bereid zijn om te helpen, dit ervaren we wanneer we zelf om hulp vragen. Het kan helpend zijn een concrete vraag te stellen zoals: “Willen jullie een keer oppassen?”

Na de inleiding zijn we in groepjes uiteen gegaan om aan de hand van verschillende vragen en stellingen verder met elkaar van gedachten te wisselen. De volgende reacties volgde op de bespreking in groepjes: “De onderlinge herkenning is zo fijn, je hebt aan één woord genoeg om de ander te begrijpen” en “Het uitwisselen van praktische tips zijn nuttig!”