Ankers
Het gezin is vaak als een haven: een veilige plaats, een stabiele en warme omgeving die bescherming biedt tegen de gevaren van de zee en de storm. Waar scheepjes kunnen rusten en klaargemaakt worden om (zelfstandig) uit te varen. Maar ook in de haven kan het stormen. Ook daar kunnen de golven hoog zijn en zelfs overboord slaan. Het water kan soms aan de lippen komen.
De stormen kunnen divers zijn: kinderen kunnen geboren worden met een ontwikkelingsachterstand. Er kunnen zich door de tijd heen stoornissen ontwikkelen die openbaar komen. Er kan ziekte ontstaan bij moeder of vader krijgt een ongeluk. Opeens ontstaat het besef dat het ‘ideaalbeeld’ van het gezin afbrokkelt of in duigen valt. De verwachtingen die bij het huwelijk waren, of die ontstonden tijdens de zwangerschap, blijken heel anders te gaan.
Moeilijkheden rond gedrag hebben hun weerslag op de dynamiek binnen het gezin. De schepen in de haven dobberen dan woest heen en weer op de golven, soms stuurloos. Het anker, de balans, is weg. Soms gaat het dan niet meer. Het kan heel moeilijk en confronterend zijn om dat te erkennen als ouders. Het kan ervaren worden als falen. Maar tegelijkertijd is het een enorme kracht als ouders hier tijdig bij stil staan en eerlijk aangeven: er is hulp nodig! Juist door het inschakelen van hulp kan de stabiliteit terugkeren.
Bij Helpende Handen ontmoeten we deze ouders en kijken we mee met het gezin. Wat is er nodig? Welke hulp dient er ingeschakeld te worden en waar kunnen we terecht? Het is belangrijk om eerst naar het informele netwerk te kijken. Ondersteuning vanuit dit netwerk staat dichtbij het gezin en is vertrouwd, bijvoorbeeld gastopvang in familiekring. Ook vrijwilligers uit de kerkelijke gemeente kunnen een belangrijke rol spelen in de praktische ondersteuning rond een gezin. Op deze manier worden ouders en andere gezinsleden even ‘ontlast’ en kan men weer opladen. Soms is er (ook) professionele hulp nodig en kloppen we bij de gemeente of het Centrum voor Indicatiestelling (CIZ) aan voor hulp.
Wat is het belangrijk dat de overheid de problematiek erkent en daarin hulp biedt. Het is zo belangrijk dat deze ankers er rond het gezin zijn, om vastigheid en balans te bieden. Op deze manier kunnen kinderen veilig opgroeien en zelfstandig hun reis op de wereldzee aanvangen!
Dit is de tweede blog die in het teken staat van de Week van het gezin. Ook de komende drie werkdagen zal een blog worden geplaatst.
- Deel op:
