Weblog

Hopelijk kunnen wij als gemeentelid of vrijwilliger dit ‘opzien’ wat verzachten met elkaar. Als we allemaal een steentje bijdragen moet dat gat grotendeels opgevuld kunnen worden. Op deze wijze kunnen we handen en voeten geven aan het de Bijbelse opdracht om ‘elkanders lasten te dragen en alzo de wet van Christus te vervullen’.

Wachten we af tot iemand met een beperking of chronische ziekte, of de ouder, partner of de kinderen komen om een vraag te stellen aan u of aan de Praktische Thuishulp? Mensen met een beperking en of een ziekte ervaren vaak drempels. Ze vinden het moeilijk om een hulpvraag te stellen. Mantelzorgers en ouders beleven het hebben van een familielid met een beperking of ziekte soms als een opdracht, of ook wel als een last door de Heere op hen gelegd. Zij zien het als een taak die zij moeten volbrengen. Dat kan ook een drempel zijn die belemmert om hulp te vragen. Het is daarom belangrijk dat drempels zo laag mogelijk gehouden worden. Laten we er samen aan werken om deze zo laag mogelijk te houden. 

Is het een idee om zelf eens een aanbod te doen? Om te vragen of die naaste met een beperking hulp nodig heeft? Al zou het maar een taxirit zijn naar een polikliniek, of om een bakje koffie te komen drinken. Kortom, veel werk voor vrijwilligers.

Vrijwilligerswerk wat gewaardeerd wordt. Het is en blijft nodig en zal in de toekomst steeds meer nodig zijn. Het vervult een belangrijke rol in het leven van de mens met een beperking.                    

Vrijwilligerswerk: Naastenliefde! 
Een taak die in de toekomst wellicht verder uitgebouwd moet gaan worden. Zeker als er minder geld beschikbaar komt vanuit de overheid, zal er meer beroep op vrijwilligers gedaan moeten worden. Tegelijkertijd biedt dat ook de uitdaging om de taak van het diaconaat, het vrijwilligerswerk en het dienen in de christelijke gemeente verder uit te bouwen.