Het mag weer...
15 juni 2020; een datum die bij veel ouders in het geheugen staat gegrift. Een datum waar naartoe is geleefd. Spontaan kreeg ik in de achterliggende week drie appjes.
“Vandaag konden wij weer voor het eerst bij haar op haar kamer op bezoek. Zij straalde! Elke bewoner mag twee vaste familieleden in de eigen kamer ontvangen. Andere personen gaan vooralsnog op tentbezoek.”
“Gisteravond voor het eerst sinds 12 weken weer bij hem op bezoek geweest.”
Achter dit berichtje wordt een plaatje geplaatst met twee gevouwen handen.
“Hoi Marianne, hij is afgelopen zondag een dagdeel naar huis geweest. Vrijdag om 15:30 uur kreeg ik telefoon dat hij zondag en volgende week naar huis mag. Daarna wordt er weer verder gekeken. Wij hebben een top zondag gehad!”
Wat een blijdschap spreekt uit deze berichtjes. Blijdschap bij de mensen met een beperking en blijdschap en dankbaarheid bij hun ouders of familieleden. Wekenlang waren vanwege de geldende lockdown woonlocaties gesloten. Bewoners konden niet naar hun werk of een vorm van dagbesteding. Zij konden niet bij familie op bezoek, noch bezoek ontvangen. Hoe moeilijk is dat voor hen geweest. Al doen begeleiders nog zo goed hun best een aansprekend programma te maken, het familiecontact wordt gemist. Videobellen en raamvisite is een alternatief, maar het vervangt niet het persoonlijk en lichamelijk contact. Het mag weer!
Voorzichtig starten werkplaatsen voor dagbesteding weer op. Woonlocaties, verzorgings- en verpleeghuizen laten weer beperkt bezoekers toe. Geduld is beproefd, vol houden viel soms niet mee, maar het mag weer!
Vanaf 25 mei is de proef met één persoon per client op één locatie per GGD-regio uitgebreid naar instellingen voor mensen met een beperking. Vanaf 15 juni is de nieuwe bezoekregeling landelijk ingevoerd.
Een vader schreef aan mij: “Het zou helemaal mooi zijn dat hij op Vaderdag thuis kan zijn; mee koffie drinken en gebak eten. Binnenkort is hij jarig. Wij hopen dat hij dan naar huis mag om zijn verjaardag als gezin te vieren; koffie met taart en ’s avonds een frietje. Ik haal hem op en breng hem thuis.”
Welk een verlangen, gezelligheid en ouderliefde spreekt hieruit! Bijzonder wat ouders voor hun kinderen willen doen, wetend wat hun kinderen nodig hebben en waarvan zij genieten. Om daar uiting aan te kunnen geven! Het mag weer. Het maakt mij met al die mensen die het treft en met hun ouders en familieleden blij en stemt mij dankbaar.
- Deel op:
