Weblog

Soms zijn dit mantelzorgers, die een organisatiecommissie vormen voor de betreffende contactgroep. Naast hun extra taak die zij thuis als mantelzorger hebben, zetten zij zich in voor hun geliefde naaste. Ze denken mee hoe er waardevolle avonden of zaterdagen georganiseerd kunnen worden.

Dat zet mij aan het denken.

Soms is het de doelgroep zelf die de organisatiecommissie vormt. Dan krijg je weleens een inkijkje in hun leven. Ik hoor waar zij tegenaan lopen en hoe zij soms moeten vechten voor hun plekje in gezin, kerk en samenleving. Maar ook, hoe de Heere een grote plaats mag hebben in hun leven. Ja, soms de grootste plaats in hun leven.

Dat raakt mij diep.

Soms is de organisatiecommissie gevormd door ouders. Bijvoorbeeld ouders van een kind met een ernstig meervoudige beperking of ouders van een kind met niet-aangeboren hersenletsel of anderszins. Ook hier hoor ik persoonlijke verhalen van ouders. Verhalen waarin zorgen bij de geboorte of later in het leven een grote plaats innemen in het leven. Daar hoor ik over de impact op het gezinsleven. Maar ik verneem ook de verhalen van de prachtige keerzijde van deze, soms zo grote, zorgen.

Dat zet mijn eigen leven in perspectief.

En zo mag ik terugkijken op de achterliggende periode. Een periode waarin ik veel mensen heb leren kennen. Waarin ik veel verhalen hoorde. Mooie en indrukwekkende verhalen, maar ook verdrietige en schrijnende verhalen. Maar waar ik ook meer dan eens hoorde hoe de Heere zorgt, voorziet en vertroost.

Daar verwonder ik mij over.