Participatie: een andere invalshoek
Participatie is een begrip waar iedereen die betrokken is bij mensen met een beperking mee te maken heeft. Het gaat vaak over de vraag hoe mensen met een beperking kunnen participeren in bijvoorbeeld de kerk, werk of samenleving.
Op zichzelf beschouwd is participatie een goed streven; het onderzoeken van mogelijkheden om mensen die beperkingen ervaren, te betrekken én te laten deelnemen. Het creëert ook bewustwording, bijvoorbeeld over de toegankelijkheid van het publieke domein.
Denk aan toegankelijkheid van kerken, overheidsgebouwen en winkels voor mensen met een lichamelijke of visuele beperking. Of denk aan toegankelijkheid van informatie op websites, folders en nieuwsbrieven voor mensen met een verstandelijke beperking.
Bij Helpende Handen geven we ook invulling aan participatie door ‘mensen met een beperking te ondersteunen om een betekenisvolle plaats in te nemen in gezin, kerk en samenleving’. Mijns inziens is dit belangrijk omdat juist het directe netwerk van mensen met een beperking zo betekenisvol kan zijn.
Toch ervaar ik in het denken over participatie een dubbel gevoel! Het gaat uit van het idee dat er een zekere levensstandaard (lees: normaal) is waar iedereen aan zou moeten voldoen. Degenen die niet aan dit normaal kunnen voldoen, moeten geholpen worden om aan dit normaal te voldoen. Maar wie bepaalt wat ‘normaal’ is? En wat als mensen dit gewoonweg niet kunnen of willen?
Laten we het dit jaar omdraaien! Mensen zonder beperking participeren in het leven van mensen met een beperking. Dit kan door bij hen op bezoek te gaan, een wandelmaatje te worden, samen een activiteit te ondernemen óf door je te verdiepen in de leefwereld van mensen met een beperking en daar rekening mee te houden. Ik denk dat het problemen voorkomt én oplost.
- Deel op:
