Stille krachten
Onlangs was er weer de lintjesregen. Ik mocht dit jaar getuige zijn van een uitreiking en dat was een feestelijk gebeuren. De persoon die het ontving, had het zeker verdiend.
Maar altijd weer, als ik lees over uit uitreiken van lintjes of, zoals nu, er getuige van ben, denk ik aan mensen die het niet krijgen en het in mijn ogen ook zo verdienen. De stille krachten achter de voordeuren, van wie maar zo weinig naar buiten komt, maar die zó veel doen.
Eerst even een zijspoortje. Twee weblogs terug kon u lezen hoe onze secretaresse Annemarie haar collega’s waardeert. Over haarzelf schreef ze vanzelfsprekend niet. Dat maken we bij deze graag goed. Ze staat niet graag in de belangstelling, is liever wat onzichtbaar aan het werk. Maar ze is een belangrijke radar in het geheel van Helpende Handen, de onmisbare olie in de machine. Zonder ophef worden alle taken op tijd en nauwkeurig uitgevoerd. Haar vindingrijkheid en creativiteit komen goed van pas als er eens iets extra’s moet gebeuren voor bestuur of personeel. Nooit wordt er tevergeefs een beroep op haar gedaan en is zij behulpzaam bij al onze vragen, bijvoorbeeld op het gebied van de computer. Annemarie is onze stille kracht; we waarderen haar zeer.
Ik vervolg met de titel van deze blog: ‘Stille krachten’. En dan denk ik aan al die moeders, vaders, broers en zussen, familieleden, kennissen en vrijwilligers van mensen met een beperking. Achter de voordeuren van gezinnen waarin iemand een beperking heeft, gebeurt zo ontzettend veel wat niet zichtbaar is. In ieder geval niet zichtbaar in de omvang en impact die het heeft. Soms wordt er jaar in jaar uit zorg geboden aan een partner of een kind. In liefde en trouw. Met opoffering van heel veel. De meesten van hen zullen hierdoor dit jaar geen vakantie kunnen houden, of ook tijdens die vakantie nog net zo druk aan het zorgen zijn. We ontmoeten deze stille krachten in de telefoongesprekken, op huisbezoeken, tijdens avonden van lotgenotencontact en zijn als consulenten altijd zeer onder de indruk van wat zij meemaken en doen. Het geeft steeds weer energie om ons voor hen in te zetten en waar mogelijk steun te bieden of die te helpen zoeken.
Ik zou deze stille krachten allemaal wel voor willen dragen voor een lintje. Maar omdat dit niet gaat lukken, doe ik iets anders. Ik roep iedereen, die zelf geen directe zorg voor iemand met een beperking heeft, op om goed om zich heen te kijken. Misschien valt uw oog op die stille krachten. Laten we dan aandacht voor hen hebben en wellicht kunnen we iets voor hen betekenen. Van een lekkere maaltijd tot gastopvang. En wat met liefde betoont, kan meer doen dan een lintje.
- Deel op:
